Het organist of het koordirecteur kan een expressieve en bewegende muziek maken met behulp van kerkorganen in hun aanbiddingsdienst.
Er zijn drie soorten kerkorganen: het orgel, de viool en de bugel. Elk type kerkorgaan heeft zijn eigen kenmerkende geluidskwaliteiten, kenmerken en kosten.
Het digitale orgel is een compacte muziekinstrument dat lawaai maakt door perslucht door een reeks orgelpijpen die uit een set toetsenbord wordt gekozen. De leidingen worden over het algemeen gegeven in sets die als rangen worden genoemd, die elk een gemeenschappelijk timbre en toon bevatten door het hele toetsenbordkompas. Een digitale organist gebruikt een compressor of een virtuele analoge signaalgenerator om het niveau van het digitale geluid te wijzigen.
Violen zijn de primaire muziekinstrumenten die in kerkorganen worden gebruikt. Ze bestaan uit een nek van het instrument, een lichaam en een bel, die mogelijk niet aan het lichaam kan worden bevestigd. Ze zijn ook bekend als cello’s omdat ze snaren bevatten, die trillen, om geluid te produceren. Terwijl violen en cello’s de primaire hulpmiddelen van een kerkorganist zijn, zijn er modellen ontworpen voor gebruik door andere muzikanten, zoals harpisten, gitaristen, stringspelers en anderen.
Bugels, ook bekend als Tubas, zijn kleine blaasinstrumenten met een ronde hals en een buis aan zijn kant. Ze worden voornamelijk gebruikt in klassieke muziek en zijn behoorlijk populair bij vele aanbiddingsgroepen. Andere modellen van kerkorganen omvatten Franse hoorns, recorderorganen en klokkenspel.
In het begin van de 20e eeuw was elektronische orgelmuziek erg duur en moeilijk te reproduceren. Veel kerken moesten hun eigen elektronische organen bouwen. Dit kwam omdat ze zo technologisch waren geavanceerd dat ze orgelmuziek konden reproduceren die echt was. Kerkorganen gebouwd in het begin van de 20e eeuw hadden vier afgestemde buizen, in plaats van hoe vaker twee.
Moderne kerkorganen repliceren de geluiden van de kerkorganen uit het verleden, terwijl ze ze ook op een veel kleinere schaal dupliceren. Moderne reproducties zijn in kwaliteit toegenomen, zodat ze kunnen worden gebruikt in kerken van alle maten. Ze zijn gemaakt met zowel plastic als metalen pijpen. Gereproduceerde geluiden zijn realistischer en reproduceer de stemmen van mensen en organen.
Een ander type digitaal orgel is het hybride orgel. Dit zijn net als digitale pijporgels, omdat ze het orgelgeluiden reproduceren. Ze hebben echter niet de toon van beide pijporgel of digitaal orgel. In plaats daarvan combineren ze het beste van beide. Ze zijn gemaakt om te klinken als een feitelijk kerkorgel en vervolgens omgezet in een cimbaal.
Sommige hybride kerkorganen hebben geen pijpen, maar eerder, ze bestaan uit een toetsenbord dat is bevestigd aan een machine die de geluiden produceert.
Dit zorgt ervoor dat het klinkt op een toetsenspeler van het toetsenbord zou spelen in plaats van een organist die spelen. De geluiden worden nog steeds geproduceerd met behulp van een buis, in plaats van de traditionele twee pijporganen. Ze worden digitale kerkorganen genoemd en reproduceren het orgelgeluiden op het ritme van het nummer.
De populariteit van dit soort elektronische hauptwerk organen is de afgelopen jaren toegenomen. Ze kunnen worden gebruikt voor een verscheidenheid aan muzikale genres. Kerkmuziek heeft in het bijzonder een geheel nieuw rijk van muziekmogelijkheden genomen. Twee staven kunnen worden gebruikt om secties van een nummer af te spelen en vervolgens eenvoudigweg te vervangen door een enkele organist tijdens een preek. Of organen kunnen worden gespeeld als een begeleiding voor een muzikale selectie en gebruikt in plaats van een akoestische gitaar tijdens een concert.
Lees meer op deze webpagina: https://www.noorlanderorgels.com/
